Tuesday 29 October 2013

Terharunya Aku

Assalamualaikum.
dan salam sejahtera.
Aku in the middle of exam.
Final ok final.

Tapi sekarang aku nak rehatkan otak.
Nak cuci macro sebelum aku sumbat that Office admin.
Alahaii.
Aku benar kuciwa dengan paper makro.
Tapi aku takkan salahkan takdir.
Aku salahkan diri aku sendiri sebab tak study betui2.
Nak maen sangat kan?
So, neh laa akibatnya.
What did you give you get back ya sayang.

Ok what makes me feel so touch.
Kenapa terharu?
Pelik laa.
Eh halluu~ Tak pelik okayy~
Ekceli aku terharu dengan seorang insan.

Ya ampun, ramai betui sang kumbang yang baik dengan aku.
Neh yang buatkan aku tak rasa nak kawen neh.
Sebab adanya mereka.
Tapi sampai bila aku nak bergantung kat depa.
Seharusnyalaa aku kena berkawen jugak kan?
Hehe. Iklan seketika.

Ok that fine day.
Amboii~
Aku mesej dengan someone dekat aku punya phone.
Phone mana x boleh bagitau ea.
Mesej biasa-biasa saja.
Aku tergerak nak tanya kat dia.
Kenapa bila dia jumpa aku dia lari?
Dia tak suka tengok aku kah?
Dia meluat tengok aku kah?
Tapi, time mesej or chatting macam okay ja.
Macam suka #perahsantan

Sekali neh jawapan dia.
Dia kata dia malu dengan aku.
Bila dia nampak dia rasa nak muka dalam beg.
Alahaiii~~
Patutnya aku yang merasakan begitu.
Ini sudah terbalik pulak.
Aneh sungguh.
Tapi bila keluar bersama tak malu pulak.
Aku tau aku tak sepatutnya tanya soalan macam ni kat dia.
"Awak suka dekat saya ka?"

Okay!
Seriously ayat tersebut macam cliche.
Sebab aku pun tau yang neh sebenaqnya tak da segak sangat kan?
Cuma aku lawa saja.

Jeng jeng jeng~



Oii oii tutup mulut tuu.
Satg lagi lalat masuk arwah pulak.
Heh!

Okay, aku tau aku lawa. 
Alhamdulillah.
Semua tu Allah bagi pinjam.
Dan sebenarnya semua orang ada natural beauty.

Hey hey!
Sambung cerita tadi.
Lepas aku cakap macam tu.
Dia take time untuk balas mesej aku.
Ada dekat dua jam jugak laa aku tunggu.
Macam 'lame' jaa tunggu.
Akhirnya aku dapat jawapan.

"Yes. Saya suka kat awak. Tapi saya cuba kawal diri saya supaya saya tak suka awak lebih dari seorang sahabat. Ya. Saya tau saya macam mengarut. Mesti awak tak percaya kan saya suka kat awak? Saya malu dengan awak selama ni sebab saya suka kat awak. Saya malu sebab saya tak dapat kawal diri saya dari terus suka kat awak. Saya dah cuba tapi saya tak mampu. Saya dah anggap awak lebih dari seorang kawan.Tapi saya takut nak bagitau kat awak sebab saya takut perasaan saya kat awak akan sebabkan awak menjauhkan diri daripada saya n tak nak kawan dengan saya. Saya mintak maaf awak. Saya tak nak rosakkan hubungan sahabat kita."

Panjang berjela neh bukan dia taip mesej ok.
Dia call aku just nak bagitau this thing.
Aku pun apa lagi.
Berjurai ayaq mata keluaq.
Tak pernah ada orang buat pengakuan sebegini lebar panjangnya.
Dan dia kumbang pertama yang berjaya mencairkan hati aku.
Tapi, atas dasar persahabatan aku ada prinsip.

"Kalau kau sahabat aku kau tak mungkin jadi seseorang istimewa di hati aku kecuali bila Allah mengizinkan"

Sekarang aku serahkan pada DIA yang maha mengetahui.
Siapa yang terbaik untuk aku.

Seriously, aku tak boleh tidoq malam.
Hilang makro tambah yang neh pulak.
Yes! Aku tak terpikir benda neh.
Jiwa aku halus walaupun luar nampak kasar.
Hati aku keras walaupun nampak macam lembut.
Maaf sebab aku terlalu terharu.
Jadi aku 'speechless'
Sampai aku letak fon and terus nangis.

Aku nangis bukan sebab aku sedih laa.
Aku terlalu terharu sebab ada orang berani buat pengakuan sebegitu rupa kat aku.

Okayy laa. 
Aku bagitau nama dia.
Tapi bukan nama penuh ya sayang.
Nama yang selalu panggil saja.
Nama dia

LEE~

Yaa! Yang selalu teman aku keluar jalan-jalan.
Lee childhood friend aku.
Lee yang aku anggap sebagai abang.

Sekian. Adiossa!